اثر عوامل شبکه‌ی کننده و خنثی‌کننده بر شکل‌شناسی داربست‌های الکتروریسی‌ شده کیتوسان

کیتوسان پلیمری طبیعی است که از واکنش استیل­ زدایی کیتین تهیه می­ شود و به دلیل داشتن خواص ضدباکتری و قابلیت بهبود زخم، به ­وفور در مهندسی بافت مورد توجه قرار گرفته است. ریسندگی محلول اسیدی کیتوسان با روش الکتروریسی، از متداول­ ترین روش­ های ساخت داربست­ های سه‌بعدی از این پلیمر است. با وجود مطالعات فراوان درباره بررسی شکل­ شناسی الیاف حاصل از الکتروریسی محلول کیتوسان، اثر عوامل مختلف بر چگونگی خنثی­ سازی ­و پایدارسازی این الیاف به ­خوبی بررسی نشده است. از این رو، در پژوهش حاضر برای بررسی اثر ترکیب­ های خنثی­­ کننده و شبکه‌ای‌ کننده بر شکل‌شناسی الیاف حاصل از الکتروریسی، به ترتیب از محلول آبی نمک­ های سدیم ­کربنات و پتاسیم­ کربنات و عوامل شبکه‌ای‌ کننده گلوتارآلدهید و جنیپین استفاده شد. برای بررسی ساختار شیمیایی الیاف کیتوسان پس از فرایندهای خنثی­ سازی ­و پایدارسازی از روش طیف­ سنجی زیرقرمز (FTIR) استفاده شد. روش میکروسکوپ پویشی الکترونی (SEM) نیز برای بررسی اثر هر یک از عوامل یادشده بر شکل­ شناسی داربست ­ها به­ کار گرفته شد. طبق تصاویر میکروسکوپی، الیاف به­ دست آمده از الکتروریسی محلول کیتوسان با غلظت %4 وزنی در مخلوط حلال­ های تری‌فلوئورواستیک اسید (TFA) و دی‌کلرومتان (DCM) شکل‌شناسی خوبی نشان می‌دهند. پس از این مرحله، روش‌های مختلف خنثی­ سازی ­و پایدارسازی الیاف تهیه شده بررسی شد. بدین منظور، از محلول‌های آبی با غلظت 1 مولار سدیم کربنات (Na2CO3) و پتاسیم کربنات (K2CO3) به­ عنوان عامل خنثی‌کننده و از دو ترکیب گلوتارآلدهید و جنیپین به ­عنوان عامل شبکه‌ای­ کننده استفاده شد. نتایج SEM نشان داد، الیاف شبکه ­ای­ شده با استفاده از ترکیب جنیپین، شکل­ شناسی همگن ­تر و منظم‌تری دارند.